Karczoch ( Cynara L. Scolymus Grp.) nazywany jest także artyszokiem. Jest to silna, wysoka roślina wieloletnia. Posiada głęboki system korzeniowy. Pochodzi z północnej Afryki i południowej Europy. Znany był już w czasach starożytnych. W Polsce zaczęto go uprawiać w czasach królowej Bony w rejonie Krakowa. Wartość odżywcza karczocha nie jest duża, ale ma za to działanie żółciotwórcze i żółciopędne, pobudza regenerację miąższu wątroby.

W pierwszym roku po wysiewie karczoch wydaje rozetę dużych, pierzastodzielnych, często zaopatrzonych w kolce liści, o grubych i szerokich ogonkach. Od spodniej strony liście mają szarozieloną barwę, ponieważ pokryte są wełnistymi, srebrzystobiałymi włoskami. Średnica rozety może osiągać nawet 180 cm. W dolnej części pędu, tuż poniżej poziomu podłoża tworzą się pąki, z których formują się tak zwane odrośla, mogące w sprzyjających warunkach tworzyć własne korzenie i i stawać się samodzielnymi roślinami.

W drugim i następnych latach uprawy karczoch wydaje pędy kwiatostanowe wysokości 60–200 cm. W miarę wzrostu pęd kwiatostanowy zaczyna się rozgałęziać, tworząc pędy boczne. Wyrastające z pędów bocznych liście są mniejsze od tych, które tworzą rozetę. Na szczycie pędów kwiatostanowych powstają okazałe, efektowne kwiatostany-koszyczki. Na jednej roślinie powstają koszyczki o różnej średnicy – największe, o średnicy nawet 15–20 cm, wyrastają na pędzie głównym, na bocznych pędach są nieco mniejsze, o średnicy do 12 cm do takich o średnicy zaledwie 3,5 cm. Kwiaty karczocha są purpurowoczerwone, z wyglądu przypominają kwiaty ostu, ale są znacznie większe. Pachną bardzo intensywnie miodem i zwabiają licznie zapylające je owady.

Z artykułu dowiesz się: