Okra – czy warto wrócić do uprawy

Najcenniejszą zaletą okry jest to, że jest jednocześnie warzywem, rośliną leczniczą, przemysłową, a także bardzo atrakcyjną ozdobą ogrodu (może być uprawiana w gruncie i w dużych donicach). Okra (Abelmoschus esculentus L. Moench), inaczej piżmian jadalny, jest również nazywana ketmią piżmową, ketmią jadalną, hibiskusem, gumbo, gombo, egipską fasolą albo bhindi. To roślina należąca do rodziny ślazowatych. Piżmian jadalny jest jedną z najstarszych roślin warzywnych.

Jest warzywem jednorocznym. W krajach o bardzo ciepłym klimacie potrafi dorosnąć nawet do 2 m wysokości. W polskim klimacie – nawet gdy lato jest upalne – rzadko ma więcej niż 50–60 cm. Jej pęd jest gruby, rozgałęziony, częściowo zdrewniały. Liście są osadzone na długich ogonkach, są duże, dłoniaste, 5–7 klapowe, pokryte delikatnymi włoskami. Kwiaty okry są podobne do kwiatów hibiskusa, a także malwy.Tworzą się one w kątach liści. Okra kwitnie od lipca do września. Kwiaty są barwy żółtej lub kremowej, z purpurowym środkiem. Są puste, składające się z pięciu płatków. Poszczególne płatki nachodzą na siebie. Kielich o długości do 4,5 cm. Pośrodku znajduje się jeden słupek i zrośnięte pręciki. Kwiaty są owadopylne, najczęściej zapylane przez pszczoły i trzmiele. Owocem jest pokryta puszkiem torebka, która jest wydłużona, cienka i stercząca ku górze, jak duży strąk (długości 10–20 cm). Torebka ta jest podłużnie bruzdowana, ostro zakończona i przypominająca trochę ptasi dziób. W zależności od odmiany owoc może być barwy zielonej, limetkowozielonej, czerwonej lub purpurowej. W przekroju poprzecznym owoce okry są pięcio- albo sześciokątne, widoczne są w nich białe, liczne nasiona. Początkowo są one miękkie o barwie białawej, a po dojrzeniu stają się szaroniebieskie. Nasiona są okrągłego kształtu. Zapach i smak przypomina fasolkę.