W sadach gruszowych możesz spotkać trzy gatunki miodówek: gruszowa plamista (Cacopsylla pyri), gruszowa czerwona (Cacopsylla pyrisuga) i gruszowa żółta (Cacopsylla pyricola). Realne zagrożenie dla upraw grusz stanowią jedynie miodówka gruszowa plamista i czerwona. Miodówka gruszowa plamista pojawia się w sadach najwcześniej. Miodówka gruszowa czerwona ma większe znaczenie w młodych sadach i szkółkach grusz, natomiast miodówka gruszowa żółta spotykana jest sporadyczne, najczęściej w sadach niechronionych i nie stanowi ekonomicznego zagrożenia. Zwalczanie miodówek w sadach gruszowych jest trudne, ale nie jest niemożliwe. W tym tekście pomożemy Ci je ułatwić.
Ze względu na problemy, jakie stwarzają w produkcji ogrodniczej, ślimaki są tematem spędzającym sen z powiek wielu producentom oraz właścicielom ogrodów. Nie ma jednego skutecznego sposobu pozwalającego na całkowite pozbycie się ślimaków z zasiedlonego przez nie terenu. Należy dążyć do ograniczania ich populacji w każdy możliwy sposób, oczywiście z zachowaniem zasad ochrony środowiska, bezpieczeństwa ludzi i zwierząt. Systematyczne stosowanie metod profilaktycznych oraz podejmowanie bezpośrednich działań zwalczających przyniosą spodziewane rezultaty dopiero po pewnym czasie. Żeby jednak skutecznie walczyć z tym trudnym przeciwnikiem, należy lepiej poznać jego biologię oraz wymagania środowiskowe.
W poprzednim numerze rozpoczęliśmy cykl dotyczący wiosennej ochrony sadów. Omówiliśmy preparaty do walki ze szkodnikami. Zwracaliśmy uwagę, że wczesne zwalczanie większości gatunków szkodników, m.in. mszyc, przędziorków, zwójek liściowych czy miodówek, powoduje znacznie mniejszą ich populację w dalszej części sezonu. W tym artykule omawiamy sposoby zwalczania przędziorków.
Omacnica prosowianka to najgroźniejszy szkodnik kukurydzy w Polsce, który od 2009 roku zasiedla obszar całego kraju. Z uwagi na dużą szkodliwość gąsienic musi być zwalczany na coraz większej liczbie plantacji. W gospodarstwach, które nie posiadają opryskiwaczy szczudłowych, w szczególności ukierunkowanych na proekologiczne metody walki z organizmami szkodliwymi, do ograniczania populacji omacnicy prosowianki wykorzystuje się metodę biologiczną.
Choroby i szkodniki kukurydzy pojawiają się już od siewów, a część z nich występuje aż do zbioru plonów. Na kukurydzy zidentyfikowano około 100 gatunków roślinożerców, jednak największe znaczenie mają drutowce, pędraki, śmietka kiełkówka, rolnice, mszyce, wciornastki, ploniarka zbożówka, omacnica prosowianka, stonka kukurydziana, urazek kukurydziany, przędziorek chmielowiec, ptaki oraz dziki. Najliczniejszą jednak grupą organizmów szkodliwych na plantacjach tej rośliny są patogeny, głównie grzybowe. Do ograniczania pojawu chorób i szkodników na plantacjach kukurydzy wykorzystuje się cztery metody: agrotechniczną, hodowlaną, biologiczną i chemiczną. Zawsze najlepiej sprawdza się w praktyce łączne zastosowanie kilku sposobów zapobiegania licznemu pojawowi agrofagów.
Na przełomie maja i czerwca, kiedy wegetacja roślin już trwa – uprawy zbóż, kukurydzy i rzepaku są narażone na ataki licznych gatunków szkodników, takich jak słodyszek rzepakowy, rolnice czy skrzypionka zbożowa i skrzypionka błękitek. Oto krótki przewodnik, który pozwoli poznać szkodniki, w jaki sposób zagrażają plantacjom, jakie szkody powodują i jak im przeciwdziałać. Oczywiście omówienie wszystkich szkodników zagrażających latem w jednym artykule jest niemożliwe, jednak trzeba znać te najbardziej uciążliwe.
© Wiedza i Praktyka
Strona używa plików cookies. Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.