Rolnik będący właścicielem gospodarstwa może zobowiązać się do tego, że przekaże je swemu dowolnie wybranemu, młodszemu następcy w momencie nabycia przez siebie prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej. Z kolei następca musi się zobowiązać, że do tego czasu będzie pracować w tym gospodarstwie. Tego typu umowa to właśnie tzw. umowa z następcą uregulowana przepisami o ubezpieczeniu społecznym rolników. Sprawdź, jak i w jakim celu ją zawrzeć.
Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniu społecznym rolników umowa z następcą polega na tym, że rolnik będący właścicielem lub współwłaścicielem gospodarstwa rolnego zobowiązuje się przenieść na osobę (osoby) młodszą/młodsze od niego co najmniej o 15 lat zarówno własność (lub udział we współwłasności), jak i posiadanie tego gospodarstwa. Przeniesienie to ma dojść do skutku w związku z przyszłym nabyciem przez rolnika przekazującego prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej. Natomiast warunek przeniesienia stanowi zobowiązanie następcy, zgodnie z którym do czasu nabycia przez przenoszącego prawa do emerytury/renty następca ma pracować w tym gospodarstwie. Przepisy nie wymagają od następcy posiadania żadnych szczegółowych kwalifikacji.
Przepisy stanowią wprost, że umowa z następcą może zawierać również inne postanowienia, a zwłaszcza te dotyczące wzajemnych świadczeń stron przed i po przeniesieniu przez rolnika własności gospodarstwa rolnego na następcę.
W praktyce dochodzi do zawarcia 2 umów:
pierwsza zawiera zobowiązanie do pracy w gospodarstwie w zamian za przyszłe przeniesienie własności,
druga przenosi własność i posiadanie po uzyskaniu prawa do emerytury lub renty.