Rzodkiew ( Raphanus sativus var. niger ) to roślina, która znana była już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. W Polsce pierwsze wzmianki dotyczące tego warzywa pochodzą z XIV i XV wieku. Rzodkiew jest uprawiana na niewielką skalę przeważnie w ogródkach przydomowych i działkowych. Warto jednak ją rozpowszechniać. Zaletą tej rośliny jest łatwość uprawy oraz dużo wyższa, w porównaniu z rzodkiewką, wartość odżywcza i dietetyczna, a także walory smakowe. Co jeszcze trzeba wiedzieć o uprawie czarnej rzepy?

Pod względem botanicznym czarna rzodkiew jest bardzo podobna do rzodkiewki, należy do rodziny warzyw kapustowatych. Wczesne odmiany rzodkwi osiągają dojrzałość zbiorczą po 40–50 dniach i są roślinami jednorocznymi. Wysiane dość wcześnie mogą zakwitnąć i wydać nasiona jeszcze w tym samym sezonie wegetacyjnym. Późne odmiany osiągają dojrzałość zbiorczą po 90–100 dniach, są roślinami dwuletnimi i w celu produkcji nasion muszą być przechowywane przez zimę. System korzeniowy tego warzywa jest silnie rozgałęziony. Składa się z licznych cienkich korzeni wrastających w glebę na głębokość około 1 m. Długie liście (u niektórych odmian dochodzące do 40 cm długości) tworzą mniej lub bardziej wzniesioną, dość dużą rozetę. Kwiatostan groniasty osiąga wysokość do 1 m. Kwiaty są koloru białego, bladoróżowego lub bladofioletowego. Owocem jest wielonasienna łuszczyna, w której znajdują się nasiona otoczone watowatą masą. Nasiona zachowują zdolność kiełkowania przez okres 4–5 lat.

Z artykułu dowiesz się: