trzoda chlewna
Jakie podatki od tuczu nakładczego trzody chlewnej
Usługowy tucz trzody chlewnej, mimo związanych z nim kontrowersji, cieszy się wśród polskich rolników coraz większą popularnością. Wśród wielu różnych czynników, które należy wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu takiej działalności, są kwestie podatkowe. Ile wynosi stawka VAT dla tuczu kontraktowego? Jak opodatkować wynagrodzenie dla rolnika? Sprawdź.
Tucz nakładczy (nazywany także tuczem kontraktowym lub farmerskim) polega na tym, że rolnik produkuje trzodę chlewną na podstawie umowy zawartej z innym podmiotem, którym z reguły jest przedsiębiorca zajmujący się przetwórstwem mięsnym. W takim przypadku wspomniany rolnik nie jest właścicielem zwierząt, ponieważ są one własnością zlecającego. Jedynie świadczy na jego rzecz odpłatnie usługę ich chowu. W tym celu zlecający przekazuje mu prosięta, udostępnia technologię chowu, zapewnia paszę, leki, a także profesjonalną opiekę weterynaryjną. Zobowiązuje się także do odbioru tuczników od rolnika.
Na podstawie kontraktu rolnik, który z kolei ponosi pozostałe koszty chowu, np. wyposażenia tuczarni, wody, energii elektrycznej oraz pracy, otrzymuje określoną w umowie cenę za wykonaną usługę. Najczęściej jest ona ustalona z uwzględnieniem każdej wyhodowanej i dostarczonej sztuki żywca lub liczby miejsc tuczowych. Wynagrodzenie to na ogół ulega jednak odpowiedniemu zmniejszeniu w przypadku ponadnormatywnego padania zwierząt, czy zbyt wysokiego wskaźnika zużycia paszy. Kontraktowy tucz zwierząt wywołuje skutki podatkowe.
- Ile wynosi stawka VAT dla tuczu kontraktowego?
- Jak opodatkować PIT wynagrodzenie dla rolnika w zakresie tuczu nakładczego?
Parwowiroza świń – profilaktyka i leczenie
Parwowiroza (PPV) to najczęstsza przyczyna zakaźnych zaburzeń rozrodczych u loch pierwiastek oraz wieloródek. Choroba charakteryzuje się występowaniem zmumifikowanych płodów, wzrostem liczby loch powtarzających ruję, mniejszymi miotami, trudnymi porodami oraz komplikacjami poporodowymi. Parwowirus świń jest bardzo odpornym wirusem, który występuje na całym świecie i jest bardzo trudny do wyeliminowania. Jak się chronić przed konsekwencjami zakażenia PPV?
Najskuteczniejszą metoda ochrony przez zakażeniem PPV są szczepienia. Pierwsze eksperymentalne szczepionki przeciw PPV1 w 1977 roku opracowali Joo i Johnson oraz Mengeling. Obecnie dostępnych jest wiele szczepionek inaktywowanych przeciw parwowirozie.
Krótki opis wirusa PPV. Etiologia
Wirusy rodziny Parvoviridae mają kształt kubiczny i nie posiadają otoczki. Jednoniciowy DNA PPV stanowiący ich genom otoczony jest kapsydem składającym się z 32 kapsomerów. Praktycznie cały genom zajmują dwie otwarte ramki odczytu (ORF), w których lewa koduje białko NS1 a prawa – strukturalne białka VP1, VP2, VP3. Parvovirinae zawierają 5 rodzajów, a wśród nich rodzaj Parvovirus. Wirusy z rodziny Parvoviridae wywołują panleukopenię kotów, parwowirozę psów i chorobę aleucką norek.
Wirus ten jest bardzo odporny na działanie czynników zewnętrznych, jednak może być inaktywowany poprzez zastosowanie formaliny, β-propiolaktonu, hydroksylaminy, promieniowania ultrafioletowego i niektórych czynników oksydacyjnych, takich jak podchloryn sodu. W temperaturze 60°C przeżywa 2 godziny, a inaktywuje go dopiero temperatura 80°C.
- Jak leczyć parwowirozę (PPV)?
- Jakie szczepionki przeciw parwowirozie stosuje się na terenie Polski?
- Jakie są objawy parwowirozy świń?
Parwowiroza świń – profilaktyka i leczenie
Parwowiroza (PPV) to najczęstsza przyczyna zakaźnych zaburzeń rozrodczych u loch pierwiastek oraz wieloródek. Choroba charakteryzuje się występowaniem zmumifikowanych płodów, wzrostem liczby loch powtarzających ruję, mniejszymi miotami, trudnymi porodami oraz komplikacjami poporodowymi. Parwowirus świń jest bardzo odpornym wirusem, który występuje na całym świecie i jest bardzo trudny do wyeliminowania. Jak się chronić przed konsekwencjami zakażenia PPV?
Najskuteczniejszą metoda ochrony przez zakażeniem PPV są szczepienia. Pierwsze eksperymentalne szczepionki przeciw PPV1 w 1977 roku opracowali Joo i Johnson oraz Mengeling. Obecnie dostępnych jest wiele szczepionek inaktywowanych przeciw parwowirozie.
Krótki opis wirusa PPV. Etiologia
Wirusy rodziny Parvoviridae mają kształt kubiczny i nie posiadają otoczki. Jednoniciowy DNA PPV stanowiący ich genom otoczony jest kapsydem składającym się z 32 kapsomerów. Praktycznie cały genom zajmują dwie otwarte ramki odczytu (ORF), w których lewa koduje białko NS1 a prawa – strukturalne białka VP1, VP2, VP3. Parvovirinae zawierają 5 rodzajów, a wśród nich rodzaj Parvovirus. Wirusy z rodziny Parvoviridae wywołują panleukopenię kotów, parwowirozę psów i chorobę aleucką norek.
Wirus ten jest bardzo odporny na działanie czynników zewnętrznych, jednak może być inaktywowany poprzez zastosowanie formaliny, β-propiolaktonu, hydroksylaminy, promieniowania ultrafioletowego i niektórych czynników oksydacyjnych, takich jak podchloryn sodu. W temperaturze 60°C przeżywa 2 godziny, a inaktywuje go dopiero temperatura 80°C.
- Jak leczyć parwowirozę (PPV)?
- Jakie szczepionki przeciw parwowirozie stosuje się na terenie Polski?
- Jakie są objawy parwowirozy świń?
Wady o podłożu genetycznym u świń
Jednym z głównych czynników, które warunkują wartość hodowlaną i użytkową zwierząt jest ich genotyp. Stąd też od wielu lat prowadzone są analizy mające na celu poznanie genetycznego podłoża określonych cech. Informacje dotyczące genów i ich udział w cechach fenotypowych mają istotny wpływ na uzyskany postęp hodowlany, a tym samym na opłacalność hodowli świń. W artykule omówiono cztery najczęściej zgłaszane wady i wynikające z nich problemy zdrowotne u świń.
Wady genetyczne świń mają istotny wpływ na wartość ekonomiczną produkcji, począwszy od kosztów leczenia aż po mniejszą wartość rzeźną tuszy. Dlatego też dąży się do wyjaśnienia ich uwarunkowań, poszukując możliwych przyczyn w genotypie. Wykorzystywane są w tym celu testy genetyczne z wykorzystaniem markerów, dzięki którym wykryto ponad sto mutacji typu SNP związanych m.in. z przepuklinami. Zbadanie podstaw tych wad genetycznych może pomóc w eliminacji osobników obarczonych defektami i wybór osobników wolnych od tego typu zaburzeń.
Celem hodowli, z genetycznego punktu widzenia, jest zatem doskonalenie zwierząt przez poszukiwanie udziału zmienności fenotypowej cechy, uwarunkowanej polimorfizmem genów. Ilościowa zmienność genetyczna ma odzwierciedlenie w sekwencji DNA i wpływa na regulację oraz ekspresję genów, co z kolei wpływa na cechy kodowanego białka. Należy jednak pamiętać, że większość cech jest uwarunkowanych współdziałaniem wielu genów, wzajemnymi zależnościami typu gen-gen oraz gen-środowisko, a także mutacjami.
- Czy wnętrostwo zależy od rasy świń?
- Jak objawia się hermafrodytyzm u świń?
- Jakie są skutki przepukliny u świń?
