Pietruszka ceniona jest głównie ze względu na swoje walory smakowe. Jest również źródłem cennych witamin i minerałów oraz ma właściwości lecznicze. Problemem może być jednak rozwidlanie korzeni pietruszki. Od czego zatem zależy jakość korzenia?

By osiągnąć wysoki i jakościowo dobry plon, trzeba zapewnić więcej niż tylko odpowiednie warunki uprawy. Ważny jest także dobry materiał siewny. Poleca się, aby każdego roku wysiewać świeże nasiona, bo tylko takie zapewnią równomierne wschody i wyrównane rośliny na polu. Przed siewem warto zaprawiać nasiona przed chorobami i szkodnikami.

Można również wysiewać podkiełkowane nasiona.

Przygotowanie pola uprawnego

Druga kwestia to przygotowanie odpowiedniego stanowiska pod uprawę. Gleba powinna:

być średnio zwięzła, żyzna i próchniczna;
mieć pH zbliżone do obojętnego i dużą pojemność wodną oraz nie być kwaśna;
nie przejawiać skłonności do zaskorupiania się;
nie zawierać kamieni.

Jeśli pH gleby jest mniejsze niż 6, to na rok przed uprawą pietruszki należy zwapnować pole, stosując wapno magnezowe lub dolomit. Nie można dopuścić do zasolenia gleby.

Do uprawy pietruszki nie poleca się wykorzystywać ani gleb ciężkich, ani lekkich. Ponadto gleba powinna być wolna od chorób i szkodników, np. od nicieni, które nie tylko obniżają plon, ale także pogarszają jakość korzeni. Jeśli wysiew wykonujemy wiosną, najlepiej po obeschnięciu pola, to na wielkość i jakość plonu wpływają w dużej mierze: warunki glebowe, przyjęty system uprawy, przygotowanie gleby, nawożenie, wybór odmiany, termin siewu, nawadnianie, przebieg pogody w okresie wegetacji. Czasem pomaga także zastosowanie ściółki.

Przed rozpoczęciem uprawy pietruszki warto zastosować przedplon. Najlepiej wysiać zboża (inne niż owies), albo ogórki, pomidory, fasola, sałata i warzywa kapustne uprawiane na wczesny zbiór. Dobrze uprawiać pietruszkę po roślinach nawożonych obornikiem. Czasem pomaga też zastosowanie ściółki.

Warto przypomnieć, że zalecana jest również głęboka orka z głęboszowaniem, wysiew nasion do wilgotnej gleby – najlepiej nawodnić na 3–4 dni przed wysiewem (podlewanie pola po wysiewie grozi wypłukaniem nasion), stosowanie redlin lub podwyższonych zagonów. Przy uprawie na płask formuje się rzędy co 30–35 cm, w zależności od sposobu pielęgnacji roślin. Na redlinach stosuje się rozstawę 67,5 cm. Wysiewa się tam 1 rząd siewnikiem taśmowym lub 2 rzędy odległe od siebie o ok. 6 cm (siewnik rzędowy). Obecnie używa się agregatów do formowania redlin z jednoczesnym wysiewem. Siew punktowy (zalecany) obniża liczbę nasion i eliminuje przerywkę. Ważne, aby redlice siewnika były zaopatrzone w kółka ugniatające (ugniata się, by redliny osiągnęły odpowiednią zwięzłość). Jeśli nie zastosuje się siewnika punktowego i wschody są za gęste, należy przerwać rośliny co 4–6 cm. Głębokość siewu nie powinna przekraczać 2,5 cm, a optymalna wynosi 1 cm.

Ważną sprawą jest zapewnienie wody roślinom w czasie wzrostu. Pietruszka bardziej niż marchew cierpi z powodu suszy. Dlatego konieczne jest umiarkowane podlewanie pietruszki, zwłaszcza w okresie jej intensywnego wzrostu.

Rozwidlanie się korzeni pietruszki

Jeśli zastosuje się wszystkie wymienione dotychczas zalecenia, korzenie pietruszki nie będą się rozwidlać. O czym jeszcze warto wspomnieć? Jakość korzeni zależy od ich kształtu i warunków atmosferycznych, ale może też być uwarunkowana genetycznie. Występują różnice w podatności na rozwidlanie się korzeni, ale mało podatna odmiana może się rozwidlać, jeśli:

korzenie będą miały niekorzystne warunki wzrostu,
uprawa nie będzie optymalnie nawodniona,
gleba nie będzie wolna od brył i kamieni.

Duży wpływ na rozwidlanie korzeni ma termin siewu, np. w uprawie pietruszki berlińskiej więcej korzeni rozwidla się, gdy rośliny zimują. Nie mają natomiast wpływu wielkość i dawka nawożenia azotowego ani zimowanie roślin w polu w przypadku siewu późnoletniego czy jesiennego. Na rozwidlanie się korzeni może też mieć wpływ okresowe, nadmierne uwilgotnienie gleby.