Fasolnik chiński – nieznany kuzyn fasoli szparagowej

Fasolnik chiński jest spokrewniony z takimi roślinami jak ciecierzyca, fasola, groch, koniczyna, łubin, soczewica, soja. Nazywany też bywa fasolą jardową, wspięgą chińską, warzywnym spaghetti, wspięgą wężowatą, wigną, fasolą sprężyną, fasolą wężem, a także fasolą długą na jard. W Polsce to roślina prawie nieznana. Występuje głównie w postaci odmiany botanicznej, tworzącej bardzo długie strąki. Wyróżnia się jej dwie typy: fasolnik tyczny, który wymaga podpory, a jego pędy osiągają do 4 m długości oraz fasolnik karłowy o krzaczastym pokroju z silnie rozgałęziającymi się pędami.

Fasolnik chiński to jednoroczne pnącze, które ma silnie rozgałęziające się długie, cienkie, elastyczne pędy osiągające długość do 4 m. Pierwsze liście tej rośliny są pojedyncze i naprzeciwległe, kolejne są złożone z trzech romboidalnych listków. Liście fasolnika doskonale wykorzystują światło – mają bardzo dużą wydajność fotosyntetyczną. Kwiaty mają budowę typową dla roślin bobowatych i tworzą się w kątach liści po 2 sztuki. Mogą być fioletowe, purpurowe, liliowe lub żółte. Owocami są długie, cienkie, smukłe, cylindryczne strąki o średnicy 6–8 mm, które początkowo są miękkie i zielone, a po dojrzeniu sztywne i żółtozielone. Strąki fasolnika przypominają fasolkę szparagową, ale są od niej węższe i znacznie dłuższe. Strąki w uzależnieniu od odmiany osiągają długość od 30 cm (w odmianach karłowych) do nawet 100 cm (u odmian tycznych w ciepłym klimacie). Ich zabarwienie również jest uzależnione od odmiany, może być zielone, żółte, purpurowe lub ciemnozielone.