Ustawa o nawozach i nawożeniu – nawozowe produkty mikrobiologiczne, nowe pojęcia i wysokie kary

Problematyka związana ze stosowaniem nawozów przewija się nie w jednym, a wielu aktach prawnych. Przykładem może być ustawa Prawo wodne, ale też rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy stosowaniu i magazynowaniu środków ochrony roślin oraz nawozów mineralnych i organiczno-mineralnych. Niezależnie od powyższego, kluczowym aktem dotyczącym problematyki nawożenia jest ustawa z 10 lipca 2007 o nawozach i nawożeniu.

Na początku listopada zeszłego roku ustawa z 29 września 2022 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu została podpisana przez prezydenta RP. Zmiany mają na celu wprowadzenie do krajowego porządku prawnego postanowień rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 z 5 czerwca 2019 r.

Zgodnie z najnowszym brzmieniem ustawa reguluje w szczególności:

• warunki i tryb wprowadzania do obrotu nawozów i środków wspomagających uprawę roślin;

• zadania i właściwość organów oraz jednostek organizacyjnych w szczególności w zakresie nadzoru nad wprowadzaniem do obrotu nawozów i środków wspomagających uprawę roślin, jak również wprowadzania do obrotu i udostępniania na rynku produktów nawozowych UE określonym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 z 5 czerwca 2019 r. ustanawiającym przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE;

• prowadzenie wykazu nawozowych produktów mikrobiologicznych;

• stosowanie nawozów i środków wspomagających uprawę roślin oraz produktów nawozowych UE w rolnictwie;

• zapobieganie zagrożeniom zdrowia ludzi i zwierząt oraz środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów, środków wspomagających uprawę roślin oraz produktów nawozowych UE.