Grupy producentów rolnych mogą korzystać z dedykowanych dla nich rozwiązań prawnych, w tym także z pewnych preferencji o charakterze podatkowym. W ten sposób państwo wspiera taką współpracę gospodarstw rolnych, korzystną zarówno z punktu widzenia tych podmiotów oraz lokalnych społeczności, jak i krajowej gospodarki. Sprawdź szczegóły.
Grupa producentów rolnych jest formą współdziałania rolników indywidualnych i przedsiębiorców rolnych, zorganizowaną w celu osiągnięcia celów gospodarczych, jakimi są m.in. wzrost produkcji rolniczej, obniżenie jej kosztów, poprawa jakości produktów wytwarzanych w gospodarstwach rolnych jej członków czy wsparcie przy ich wprowadzaniu na rynek. Wspomniany model biznesowy nabiera szczególnego znaczenia w obliczu wciąż dużego rozdrobnienia gospodarstw rolnych w Polsce. Dzięki działaniu w ramach takich grup zrzeszeni w nich producenci mogą np.:
dokonywać tańszych zakupów nawozów, środków ochrony roślin, czy usług transportowych,
realizować wspólne inwestycje (np. magazyny, chłodnie),
prowadzić wspólnie kampanie promocyjne produktów i poszukiwać dla nich nowych rynku zbytu,
wymieniać się doświadczeniami w celu poprawy ich jakości.
Prawne podstawy działania grup producentów rolnych
Podstawę prawną funkcjonowania tego rodzaju związków producenckich w Polsce stanowią przepisy ustawy z 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw. Jak wynika z art. 2 ust. 1 tej ustawy, wskazane w niej podmioty mogą organizować się w grupy producentów rolnych do realizacji co najmniej jednego celu spośród następujących celów:
dostosowanie produktów rolnych i procesu produkcyjnego do wymogów rynkowych,
wspólne wprowadzanie towarów do obrotu, w tym przygotowanie do sprzedaży, centralizacja sprzedaży i dostawy do odbiorców hurtowych,
optymalizacja kosztów produkcji oraz stabilizowanie cen producentów.
Katalog nie ma charakteru zamkniętego, ponieważ w świetle komentowanej ustawy grupy producentów rolnych mogą realizować także inne cele, w szczególności takie jak:
ustanowienie wspólnych zasad dotyczących informacji o produkcji (ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności produktów rolnych),
rozwijanie umiejętności biznesowych i marketingowych,
organizowanie i ułatwianie wprowadzania innowacji czy prowadzenie procesu produkcyjnego z uwzględnieniem zasad ochrony środowiska naturalnego.