Smak umami to piąty podstawowy smak obok słodkiego, kwaśnego, słonego i gorzkiego. Choć w kulturze zachodniej przez lata był niedoceniany, dziś zyskuje ogromną popularność. Poznaj jego historię, naturalne źródła oraz zastosowania w gastronomii i dietach niskosodowych.
Smak umami został opisany na początku XX wieku przez japońskiego chemika Kikunae Ikedę. Analizując bulion dashi, odkrył on glutaminian sodu jako substancję odpowiedzialną za głęboki, mięsny smak. Dzięki globalizacji i wymianie kulturowej, umami stało się fundamentem nowoczesnej kuchni.
Czytaj dalej:
Do produktów bogatych w umami zalicza się:
wodorosty konbu,
suszone grzyby shiitake,
suszone ryby bonito,
fermentowane produkty sojowe, takie jak miso czy sos sojowy.
Znajomość źródeł umami pozwala producentom i kucharzom wzbogacać smak potraw w sposób naturalny, bez nadmiernego dodatku soli.
Umami działa synergicznie, gdy glutaminian łączy się z nukleotydami, takimi jak inozynian czy guanylan. Taka kombinacja znacznie wzmacnia intensywność smaku. Zjawisko to jest wykorzystywane w produkcji sosów, bulionów i potraw o złożonych profilach smakowych.
Smak umami pozwala zachować pełnię smaku przy mniejszej ilości soli. Badania pokazują, że produkty bogate w umami mogą być kluczowe w diecie osób z nadciśnieniem i innymi chorobami wymagającymi ograniczenia sodu.
Połączenie nauki o żywności z kreatywną sztuką kulinarną otwiera nowe możliwości w tworzeniu zdrowszych i smaczniejszych produktów. Smak umami może stać się fundamentem wielu innowacyjnych receptur odpowiadających na potrzeby współczesnych konsumentów.