Kwasica żwacza dotyka najczęściej wysokoprodukcyjnych stad, gdzie uwagę zwraca się głównie na wydajność mleczną. Szczególnie narażone są krowy w okresie okołoporodowym, którym podaje się bez wcześniejszego przygotowania wysokoenergetyczną dawkę laktacyjną. Jednym z najważniejszych wyzwań współczesnego chowu wysokowydajnych krów mlecznych jest dostarczenie zwierzętom dawki pokarmowej, która pokrywa ich energetyczne zapotrzebowanie, a jednocześnie jest bezpieczna dla funkcjonowania żwacza.

Do prawidłowego funkcjonowania żwacza niezbędne jest zachowanie jego fizjologicznego środowiska. Skarmianie zwierząt paszami, które dają dużą ilość energii i obfitują w szybko fermentujące sacharydy prowadzi do gwałtownych spadków pH płynu żwacza. To z kolei prowadzi do występowania kwasicy żwacza.

Żwacz jest największym przedżołądkiem i równocześnie pierwszym, do którego trafia treść pokarmowa. Żwacz wyglądem przypomina bocznie spłaszczony, potężny worek i zajmuje lewą stronę jamy brzusznej. W przedżołądkach śluzówkę stanowi bezgruczołowy nabłonek wielowarstwowy. Śluzówka żwacza wytwarza liczne brodawki żwaczowe, które zbudowane są z rdzenia utworzonego z unaczynionej tkanki łącznej blaszki właściwej oraz nabłonka wielowarstwowego płaskiego pozbawionego gruczołów. Co ciekawe, liczba oraz wymiary brodawek różnią się w zależności od miejsca ich występowania w żwaczu, wieku i gatunku zwierzęcia oraz od składu dawki pokarmowej. Nabłonek płaski śluzówki żwacza zbudowany jest z czterech warstw:

1) podstawnej,

2) kolczystej,

3) ziarnistej

4) rogowej utworzonej ze zrogowaciałych keratynocytów, która stanowi barierę ochronną.

Z artykułu dowiesz się: